Las Vegas: Welcome to the Jungle

...een betonjungle van monstrueuze, kitscherige pretpaleisen in allerlei bijzondere varianten. En wat een tegenstellling met waar we vandaan komen! Het is vandaag zondag 28 juli en we zijn gisteren einde middag hier aangekomen. Vertrokken uit het mooie, groene Mammoth Lakes hebben we ruim 500 km gereden. Van de desolate Death Valley naar deze betonjungle in de woestijn is nogal een grote stap, ofwel een schok!

Ons hotel heet Luxor en is gebouwd in de vorm van een piramide met een reuze sfinx ervoor. Bij binnenkomst kijk je je ogen uit. Niet alleen naar de bijzondere "architectuur", maar vooral ook naar de types die hier rondlopen. Je loopt direct het enorme casino in. Er zijn winkels, coffeeshops (meerdere Starbucks), deli's, restaurants, een enorm "food court" en zelfs tentoonstellingen voor de broodnodige cultuur. En dit alles gaat 24 uur per dag door. Bijna niets sluit hier, wat een gekkenhuis!

De menspubers mogen wel door het casino lopen, maar niet blijven staan en zich ook niet ophouden bij de bars. "Was ik maar 21", verzuchtte Jim, "dan had ik veel meer lol kunnen hebben". Hij bedoelde daar niet alleen het casino- en bargebeuren mee, maar vooral de grote hoeveelheid "lekkere chickies" die bij het enorme zwembad lagen en 's avonds over de "Strip" flaneerden (veelal strompelden) op hun killerheels in korte strakke jurkjes (is het uniform hier). Tja, de hormonen van de menspubers gieren door het lijf in Las Vegas...

Gisteravond zijn we gelijk een paar van de hotels (Excalibur en New York New York) ingedoken. NYNY heeft zelfs een geweldige achtbaan om het enorme complex lopen. Aangezien de wachttijd meer dan drie kwartier bedroeg, hebben de menspubers het nog even laten zitten. Voor alles hier aan de Strip geldt: hoe groter, gekker, kitscheriger hoe beter! En het Hard Rock Café is daar geen uitzondering op. We hebben er lekker gegeten, onder het genot van keiharde rockmuziek. Mike heeft vervolgens nog even knalorange voetbalschoenen gescoord in de enorme Adidaswinkel, maar de zo fel begeerde Originals Attitude in de kleur rood hadden ze ook hier niet meer in zijn maat. De hoop is nu nog gevestigd op San Diego of Los Angeles.

Vanochtend ben ik eerst met de grote mensapen de inmiddels traditionele fotoshoot gaan doen in en rond het hotel. Daarvan zet ik er nog wel een paar op mijn reisblog. In de deli van het hotel ontbeten en vervolgens op de bus gestapt over de Strip naar Stratosphere, een ruim 300 meter hoge hoteltoren, van waaruit een geweldig uitzicht op Las Vegas. De menspubers waren vnl. geïnteresseerd in de "thrill rides" die boven op deze toren te vinden zijn. Maar helaas, door dreigend onweer gingen deze rides aan hun neus voorbij. Teleurstelling natuurlijk, maar het goede nieuws was dat we ons geld hebben teruggekregen. Met de bus terug over de Strip, waar de mensmannen uitstapten bij NYNY voor de achtbaan. MensBetty liet dit aan zich voorbijgaan en ging lunchen in de Luxor en ik moest natuurlijk aan het werk en mijn reisblog gaan bijwerken.

Na wat chillen en zwemmen gingen we wederom naar de Strip en pakten de bus naar het Venetian hotel. Het mensvolk had zin in Italiaans eten en als al ergens een pastaatje te krijgen is, is het wel in deze replica van het Dogenpaleis, inclusief de Rialtobrug en gondoliers. Vervolgens nog even wat hotels bekeken waaronder Caesar's Palace en ik moet zeggen, deze slaat werkelijk alles qua protserigheid en grootte. De vuurshow in de vijver voor de Mirage en de fonteinenshow in het "meer" (kosten 25 miljoen dollar) voor de Bellagio nog even meegepakt, ons vervolgens door de meute heen geworsteld op de Strip en met de bus weer terug naar ons hotel.

Las Vegas is vet cool, maar doodvermoeiend. Alleen al door het lawaai waarmee je constant wordt omringd. Het is derhalve tijd om wat meer de rust op te gaan zoeken en morgen (maandag 29 juli) vertrekken we naar Zion en Bryce. Van daaruit meld ik me wel weer. Later!

Dikke knuffel van Lola Coole Chimp